پل وکیو

سفر کردن هدیه ای است که هر کس می تواند به خود بدهد. گاهی باید بدون هیچ دلیلی و فقط برای لذت بردن از زندگی می توانیم، بدون معطلی وسایلی که در چند روز برای مان مورد استفاده است جمع کنیم و با اعتماد به کار بلدترین ها در حوزه تورهای گردشگری مثل راهی سفر خاص و خاطره انگیز شویم. "اسپیلت البرز، مجری تورهای جدید و خاص"، می تواند گزینه قابل اعتمادی در این زمینه باشد.

همه ما می توانیم " مارکوپولو" باشیم حتی برای چند روز است. این روزها سایت ها وفضاهای مجازی برای مارکوپولو شدن و سفر به گوشه های اسرارآمیز و ناشناخته ی جهان به ما کمک می کنند با خیال آسوده به سفرهای ماجراجویانه برویم. پس معطل نکنید.

 

تلفیق طبیعت و سازه های انسان ها

همیشه هم دست بردن انسان ها درطبیعت مخرب و به زیان بخش نبوده و نیست. گاهی چیزهایی که ساخته دست انسان هاست با قرار گرفتن در کنار و دل طبیعت, علاوه بر مفید و قابل استفاده بودن برای بشر، زیبایی هایی هم با خود به همراه دارد. مثل جاده های پر پیچ و خم در میان کوه ها و اعماق جنگل ها، که پیوند میان انسان و طبیعت را رقم می زنند و یا پل هایی که چون سایبانی بر فراز رودها، دریاها و حتی اقیانوس ها، پیوستگی ما با طبیعت را میسر می کنند.

 

وکیوی کهن سال

ایتالیای اصیل، قرن های زیادی است که بار قسمت عظیمی از زیبای ها و بناهای باستانی و مهم تاریخ جهان را به دوش می کشد. جای جای این کشور آثار طبیعی و تاریخی بی نظیری در خود جای داده است. "پل وکیو" یا همان "پل قدیمی" از ویژه ترین آثار تاریخی این کشور است که حتی سیلاب های وحشتناک و مهیب، نتوانسته اند از قرون وسطی تا به امروز این یادگار به جای مانده از "روم باستان" را از پای در بیاورند. پیشوای آلمان نازی "آدولف هیتلر" که عامل نخست و اصلی راه اندازی جنگ جهانی دوم و کشتار و تخریب های زیادی در طول ۶ ساله جنگ های تمام عیار بود، نتوانست "وکیو" را تسلیم و نابود کند.

وکیو میان دعواهای قرون وسطی در قرن ۱۲ میلادی و در منطقه استراتژیک رود آرنو ساخته شد. از آن جا که دیوارهایی در اطراف فلورانس از این شهر محافظت می کردند، رود آرنو می توانست نقطه ی آسیب پذیر شهر باشد اما پل وکیو و برج های نگهبانی بنا شده در کنارش، راه های حمله ی مهاجمین را به حداقل رساند.

ظاهر "پل کهن" بعد از بازسازی های متعدد در میانه ی جنگ ها و سیلاب ها و حوادث از سال ۱۳۴۵  میلادی تا اکنون، دست خوش تغییرات قابل توجهی نشده و یادبودی از معماری آن دوره به شمار می رود.

 حالا که عضوی از یک تور خاص و همسفر اسپیلت البرز در سفر به کرانه های رود آرنو هستید، با پیاده روی روی پیرترین پل ایتالیا می توانید پرسه زدن در میان تاریخ را تجربه کنید.

 

پل وکیو؛ موزه ای رو آب

مدیچی ها که از خانواده های قدرت مند ایتالیا در دوران رنسانس بودند و از قرن پانزدهم میلادی تا قرن هجدهم در فلورانس حکومت می کردند، در سرپرستی و حمایت از هنر و هنرمندان، سفارش دادن و گردآوری آثار هنری و دست‌نوشته‌ها و به این ترتیب ترویج رنسانس در ایتالیا و اروپا نقش مهمی ایفا کردند. آن ها عاملین اصلی تبدیل شدن پل وکیو به شکلی موزه گونه و پرجاذبه هستند.

معمار به نام ایتالیایی جورجیو واساری در سال ۱۵۶۵ میلادی به خواسته خاندان ثروت مند و قدرت مند مدیچی، راهرویی به شکل یک ایوان سرپوشیده را جهت تردد راحت تر افراد خانواده از قصر وکیو به آپارتمان هایشان در قصر پیتی طراحی نمود. ساخته شدن این دالان که به "راهروی واساری" یا " راهروی شاهزاده" معروف است علاوه بر رفت و آمد بین قصرها، با مزین شدن بوسیله پرتره ها و تابلوهای نقاشی کم نظیری از هنرمندان بزرگی هم چون لئوناردو داوینچی، میکل آنژ، رافائل، ولاسکز و رامبراند باعث پدید آمدن نمایشگاه آثار تاریخی و هنری‌ و حتی موزه ای کوچک در پل وکیو شده است.

هم چنین نصب تندیس نیم تنه بن ونوتو سلینی در سال ۱۹۰۱، که معروف ترین زرگر فلورانس آن زمان بود، بر مرکز "پل وکیو" به این بنای قدیمی، شکوه و زیبایی بخشیده است.

 

تجارت خانه وکیو

 مغازه هایی که تقریبا از ابتدای ساخت تاکنون در پل وکیو بنا شدند، وکیو را به شکل بازارچه ای جذاب در آورده اند.

مدتی بعد از این که وکیو دو سر آرنو را به هم متصل کرد، دولت آن زمان برای بازگشت هزینه و مخارجی که برای ساخت پل صرف کرده بود اقدام به ساخت و اجاره مغازه هایی چوبی بر روی این پل کرد.

از اوایل قرن پانزدهم میلادی یعنی در سال ۱۴۴۲ با اجاره دادن مغازه ها به گوشت فروشان و قصابان، پونته وکیو به شکل دباغی بزرگی به نظر می آمد که گروهی به اسم "ناخدایان پل" وظیفه کنترل پل را به عهده داشتند. بوی بدی که همیشه از آن مکان به مشام می رسید فضای مشمئزکننده و غیرقابل تحملی در آن جا بوجود آورده بود که تنها خانواده مدیچی بواسطه ترددشان از راهروی ورسای از این موضوع در امان بودند.

 سرانجام مسئولین شهر فلورانس طی صدور حکمی در سال ۱۵۹۳، گوشت فروشان را مجبور به تعطیل کردن کسب و کارشان کرد و کارگاه های زرگری و جواهرسازان حال و هوای متفاوت و دل پذیرتری به وکیو بخشیدند و امروزه  تاجران آثار هنری در کنار جواهرسازان، شکل ظاهری وکیو را به گونه ای بسیار متفاوت تر و دوست داشتنی تر درآورده  است.