آشنایی با بافت تاریخی مانیل

کلانشهر مانیل یکی از شهرهای مدرن جنوب شرقی آسیا است که با سرعت زیادی در حال توسعه است. پایتخت فلیپین پر از مراکز خرید رنگارنگ‌، آسمان خراش‌های سر به فلک کشیده و خیابان‌ها و اتوبان‌های شلوغ است. در کنار همه‌ی این‌ها، به نظر می‌رسد که بافت تاریخی مانیل هیچگاه کمرنگ نخواهد شد.

اکثر کسانی که از مانیل بازدید می‌کنند، برای تفریح یا کار به این شهر می‌روند. اما این همه‌ی مانیل نیست. بافت تاریخی مانیل برای گردشگران گنجینه‌ای پنهان برای اکتشاف و جستوجو است. داستان‌های جالبی در پس بناهای معروف بافت تاریخی مانیل نهفته است که قصد داریم در این مقاله چند مورد از معروف‌ترین آن‌ها را با شما به اشتراک بگذاریم.

تمام بناها و دیدنی‌هایی که در این مقاله ذکر شده‌اند، از پرطرفداران‌ترین مکان‌های گردشگری فیلیپین و مانیل به شمار می‌آیند. ما هم در تورهای فیلیپین به این موارد توجه ویژه‌ای داشته‌ایم. پیشنهاد می‌کنیم بعد از مطالعه‌ی این نوشتار، حتماً سری به برنامه‌ی جذاب تور فلیپین اسپیلت البرز بزنید.

بافت تاریخی مانیل: اینتراموروس

اسپانیایی‌ها برای اولین بار در سال ۱۵۲۱ به فیلیپین آمدند. سفری که در سال ۱۵۲۱ بیشتر جنبه‌ی اکتشافی داشت، ۵۰ سال بعد با هدف تصرف سرزمین‌های جنوب شرقی آسیا انجام شد. نیروهای‌ اسپانیایی در سال ۱۵۷۱ به جزیره‌ی لازون رسیدند و برای استقرار نیروهای نظامی و آماده‌سازی‌های لازم برای فتح فیلیپین، شهری به نام اینتراموروس بنا کردند. شهری که در سال‌های بعد گسترش یافت و به پایتخت فیلیپین، یعنی مانیل، تبدیل شد.

طرحی از اینتراموروس در سال ۱۷۹۲ توسط فرناندو برامبیلا

اینتراموروس به شهر محسور یا Walled city معروف است و قدیمی‌ترین بخش شهر مانیل به شمار می‌آید. بازدید از اینتراموروس به معنای واقعی کلمه، سفر به گذشته و به دروان جولان‌دهی اسپانیا در کشورهای تحت استعمار است. معماری انیتراموروس از معماری سنتی و قدیمی اسپانیایی الهام گرفته و ۴۵۰ سال در برابر انواع فجایع طبیعی و حملات ایستادگی کرده است.

نمایی از اینتراموروس پیش از جنگ جهانی دوم

مکان‌های چند صد ساله‌ از جمله مدارس و کلیساها، در پس دیوارهای بافت تاریخی مانیل استوار ایستاده‌اند. بیایید گردشی مجازی در چند مورد از این بناهای دیدنی داشته باشیم:

قلعه سانتیاگو

قلعه‌ی سانتیاگو در اولین سال ورود نیروهای استعمارگر اسپانیایی، بر خرابه‌های قصر آخرین پادشاه مانیل، بنا شد. استحکام دفاعی اسپانیایی‌ها در برابر حملات زیادی ایستادگی کرد و بعدها برای زندانی کردن انقلابیون و شکنجه‌ی اسیران در جنگ جهانی دوم استفاده شد.

نمایی از قلعه‌ی سانتیاگو در سال ۱۹۴۰

اتنهای قلعه، نمایی به بخش صنعتی رود پاسیگ دارد و به یکی از سربازخانه‌های اسپانیایی متعلق به قرن ۱۸ ختم می‌شود. محلی که قتلگاه چند صد فلیپینی و سرباز آمریکایی در جنگ جهانی دوم بوده است. البته اکنون این مکان بازسازی شده و به عنوان موزه‌ای برای نمایش وسایل خانه و مبلمان خانواده‌ی ریزال، قهرمان ملی فلیپین، استفاده می‌شود.

اگر هم به زندان‌ها و سیاهچال‌ها علاقه دارید، باید بدانید که ریزال آخرین شب زندگی خود را در یکی از سلول‌های این قلعه گذارنده است. قدم‌های دکتر ریزال از در این سلول تا محل اعدامگاهش که در پارک ریزال قرار دارد، به صورت ردپاهایی برنزی بر روی زمین حک شده است.

کالج سن خوزه لتران

کالج سن خوزه دِ لتران در سال ۱۶۲۰ تاسیس شد و قدیمی‌ترین کالج آموزش عالی در آسیا به حساب می‌آید. این کالج کاتولیک متعلق به فرقه‌ی دومینیکن (یک فرقه‌ی مذهبی کاتولیک رومی) است و هنوز هم توسط این فرقه اداره می‌شود.

نمایی از کالج لتران در سال ۱۸۸۰

دانشجویان این کالج بعد از فارغ التحصیلی به روسای جمهور، قهرمانان ملی، شاعران، روحانیون، تجار و بسیاری از افراد مهم در فلیپین‌ و کشورهای همسایه تبدیل شدند.

کالج لتران واقع در بافت تاریخی مانیل

 کلیسای جامع مانیل

کلیسای جامع مانیل یکی دیگر از این بناها است که از لحاظ مذهبی و تاریخی اهمیت زیادی دارد. این کلیسا اقامتگاه اسقف اعظم کاتولیک بوده و بارها توسط پاپ‌های مختلف مانند ژان پل دوم، پاپ پل ششم و اخیراً توسط پاپ فرانسیس بازدید شده است. این کلیسا برای بار اول در سال ۱۵۸۱ ساخته شد. پس از هشت بار تخریب و بازسازی، ساخت بنای کنونی در سال ۱۹۵۸ به پایان رسید. کلیسای جامع مانیل به همراه کلیسای آگوستین، دو کلیسای به جا مانده از هفت کلیسای اینتراموروس به حساب می‌آیند.

موزه و کلیسای سن آگوستین

کلیسای سن آگوستین ابتدا در سال ۱۵۷۱ با استفاده بامبو ساخته و سه سال بعد به دست دزدان دریایی معروف، لیماهونگ به آتش کشیده شد. بنای دوم، توسط چوب ساخته شد و باز هم آتش گرفت؛ این بار به دلیل سهل انگاری در استفاده از یک شمع!

کلیسای کنونی حاصل سومین تلاش برای ساخت این کلیسا است. این بار سن آگوستین با استفاده از خشت بنا شد و ساخت آن در سال ۱۶۰۷ به پایان رسید. کلیسا در سال ۱۸۵۴ در برابر زلزله مقاوم سازی شد و در واقع تنها بنای عمومی به جا مانده پس از زلزله‌ی سهمگین سال ۱۸۶۳ در فیلیپن بود.

سن آگوستین قدیمی‌ترین کلیسای فیلیپین است که اکنون در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو قرار دارد. این کلیسا مانند سایر بناهای بافت تاریخی مانیل، تاریخچه‌ی خونینی دارد. مثل به قتل رساندن اسرای جنگی در جنگ جهانی دوم توسط ژاپنی‌ها.

موزه‌ی کاسا مانیل

موزه‌ی کاسا مانیلا یکی از موزه‌های بافت تاریخی مانیل است که در آن سبک زندگی زمان استعمار به نمایش گذاشته شده است. این خانه‌ی قدیمی در دهه‌ی ۱۸۵۰ ساخته شده و در مقابل کلیسای سن آگوستین قرار دارد.

معماری داخلی و مبلمان کاسا مانیل