آشنایی با مانیل، پایتخت فیلیپین

کشور فیلیپین روایتگر داستانی تلفیقی از سنت و مدرنیته است و مانیل، پایتخت آن، جذاب‌ترین پرده‌ی این نمایش برای گردشگران. «مروارید خاور دور» بالغ بر ۱۲ میلیون‌ نفر جمعیت داشته و محلی برای تحقق رویاهای هزاران مهاجری است که سالانه بخت خود را در این شهر امتحان می‌کنند.

قلب تجارت و بازرگانی فیلیپین در طول تاریخ خود با هر فاجعه‌ی انسانی و طبیعی که می‌توانید تصور کنید، دست و پنجه نرم کرده است. مانیل بعد از توکیو، دومین شهر پرمخاطره‌ی دنیا از نظر فجایع طبیعی است. با این حال این شهر پرهمهمه و شلوغ، تبدیل به نمونه‌‌ای مثال زدنی از یک کلانشهر پیشرفته‌ی آسیایی شده است.

می‌گویند هر روز آسمان خراشی جدید از زمین ‌های خاکی به آسمان ابری مانیل سر به فلک می‌کشد. سرعت توسعه‌ی این شهر از تمام شهرهای منطقه‌ی جنوب شرقی آسیا بیشتر بوده و نوید بخش آینده‌ای روشن برای فیلیپین است.

مانیل دروازه‌ای به آسیای شرقی است. جغرافیا، فرهنگ و تاریخچه‌ی این شهر، هر سال تعداد کثیری از گردشگران را به خود جذب می‌کند. البته اسپیلت البرز نیز از این غافله عقب نمانده و تورهایی جذاب برای بازدید از این کشور زیبا و پایتخت درخشانش، برای شما علاقه‌مندان به سفرهای ماجراجویانه تدارک دیده است. حتماً پس از مطالعه‌ی این مطلب، از برنامه‌ی تور فیلیپین اسپیلت البرز دیدن کنید.

تاریخچه‌ی مانیل

برج ساعت مانیل – نشانه‌ی معروف شهر مانیل برفراز مجلس فلیپین

اولین حضور انسان‌ها در مانیل به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح باز می‌گردد. تا قرن ۱۵ میلادی، مانیل شهری غنی از کشاورزی و مرکزی برای تجارت بود. در سال ۱۵۲۱، کشتی‌های اسپانیایی برای اولین بار وارد این کشور شدند. تا پیش از آن فیلیپین با چین و کشورهای غرب آسیا روابط تجاری خوبی داشت.

در سال ۱۵۷۱، اسپانیایی‌ها شهری به نام اینتراموروس را در لازون بنا کردند که بعداً نام آن به مانیل تغییر و به پایتخت فیلیپین تبدیل شد. اسپانیایی‌ها با فتح فیلیپین، به این کشور حاکم شدند و این حکومت تا سال ۱۸۹۸ و شکست اسپانیا از آمریکا ادامه داشت. بعد از پیروزی آمریکا، نبردی بین انقلابیون فیلیپین و سربازان آمریکایی در گرفت که در سال ۱۹۰۲ با شکست نیروهای انقلابی به پایان رسید.

در سال ۱۹۳۵، حکومت نیمه مستقل فیلیپین شکل گرفت و تا زمان حمله‌ی ژاپن در سال  ۱۹۴۱ در خلال جنگ جهانی دوم، روزهای آرامی سپری شد. ژاپن در سال ۱۹۴۲ مانیل و در نهایت کل فیلیپین را تصرف کرد.

آمریکایی‌ها بار دیگر به فیلیپن‌ رفتند و در سال ۱۹۴۵ این کشور را از چنگ ژاپنی‌ها درآوردند. فیلیپین یک سال بعد مستقل شد.

حکومت ۳۰۰ ساله‌ی اسپانیایی‌ها و جنگ‌های پیاپی، تاریخ بسیار پرفراز و نشیبی برای این کشور و به خصوص مانیل رقم زده که برای گردشگران، بسیار جذاب است.

قلعه‌ی سانتیاگو – بنایی به جا مانده از دوران حکومت اسپانیایی‌ها در فیلیپین

جغرافیای مانیل

مروارید خاور دور در سواحل شرقی خلیج مانیل و در بزرگ‌ترین جزیره‌ی مجمع‌الجزایر سه گانه فیلیپین، یعنی لازون، قرار گرفته است. این شهر با سرزمین اصلی (قاره‌ی آسیا)، ۱۳۰۰ کیلومتر فاصله دارد. بندر مانیل هم یکی از غنی‌ترین بنادر آسیا به حساب می‌آید.

از بافت تاریخی مانیل، رودخانه‌ی پاسیگ عبور کرده که شهر را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌کند. در واقع شهر مانیل در حاشیه‌ی این رود بنا شده و امروزه تا ۴ کیلومتر از شمال و ۳ کیلومتر از جنوب توسعه یافته است.

آب و هوای مانیل

پایتخت فیلیپین در نزدیکی خط استوا قرار دارد. یعنی آب و هوای شهر در طول سال متعادل و گرم است. دمای هوا در طول روز حدود ۳۰ درجه است و به ندرت بالای ۳۸ درجه یا زیر ۱۹ درجه سانتی‌گراد می‌رود. هوای شب‌ها خنک‌تر بوده و حدود ۲۰ درجه است. البته به دلیل رطوبت بالا، هوا گرم‌تر از چیزی که هست، احساس می‌شود.

مانیل در طول سال دو فصل دارد. یک فصل خشک و خنک به مدت سه ماه و یک فصل بارانی به مدت ۹ ماه. فصل خشک و خنک از اواخر ماه نوامبر (اوایل دی ماه) آغاز و تا اوایل ماه مارس (اواسط اسفند ماه) ادامه دارد. سپس فصل بارانی بلند آغاز می‌شود. باران‌های رگباری کوتاه مدت، کنسرت سازهای کوبه‌ای را بر سقف‌های مانیل به راه انداخته و شهر از تیر تا مرداد، به میزبانی از طوفان‌ها مشغول می‌شود.

جمعیت

جمعیت کل کلانشهر مانیل، ۱۲ میلیون نفر بوده و شهر اصلی، ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر جمعیت دارد. هر سال موج عظیمی از مهاجران روستایی به سمت مانیل سرازیر می‌شوند تا در موقعیت تجاری و اقتصادی مناسب پایتخت، به کار مشغول شوند. بیشتر مردم شهر مانیل جوان هستند و طبق آمار رسمی، میانگین سنی ساکنین شهر ۲۳ سال است.

فرهنگ و گردشگری

پایتخت فیلیپین، مرکز فرهنگی این کشور نیز هست. موزه‌های متعدد، معابد و کلیساهای دیدنی شهر، محل‌هایی مناسب برای گردشی به یاد ماندنی هستند. البته مراکز خرید زیبای شهر هم نباید فراموش کنیم.

عبادتگاه ادسا یا مریم مقدس

ورزش اصلی فیلیپین و مانیل، بسکتبال است و تقریباً در هر محله، جوانان فیلیپینی مشغول بسکتبال بازی کردن هستند.

 

مردم این شهر به زبان‌های متعددی سخن می‌گویند. زبان مرسوم شهر مانیل، فیلیپینی است که بر اساس زبان تاگالوگ ساخته شده است. زبان تاگالوگ به عنوان زبان اصلی، توسط یک چهارم مردم فیلیپین و به عنوان زبان دوم، توسط بیشتر مردم فیلیپین استفاده می‌شود. زبان فیلیپینی یا فیلیپینو نیز در واقع نسخه‌ی استاندارد زبان تاگالوگ است که در کنار انگلیسی، زبان‌های رسمی این کشور به حساب می‌‌آیند.

انگلیسی در فیلیپین بیشتر برای آموزش و تجارت استفاده می‌شود. البته بسیاری از امور روزمره در شهر مانیل با زبان انگلیسی انجام می‌شود که یکی از خوبی‌های این شهر برای گردشگران است. تسلط مردم شهر به زبان انگلیسی، باعث رونق تجارت و اقتصاد شهر شده است.

در گذشته آموختن زبان اسپانیایی یکی از موارد اجباری در سیستم آموزشی فیلیپین بود. به همین جهت هنوز قدیمی‌های مانیل به اسپانیایی مسلط‌اند. حدود ۳ میلیون شهروند چینی نیز در این شهر زندگی می‌کنند.